Je bent zo moe kleine man. Zo moe als ik binnenkom. Ineengedoken hang je op je stoel. Jullie zijn net verhuisd en vanmorgen heb je drie uur therapie gehad. Huilerig ben je en meer afgesloten dan ik je inmiddels heb gezien. Na mijn hallo liedje ren je naar je slaapkamer. Ik volg je samen met je mama. In jouw kamertje lig je over twee stoelen. Ik zing zacht een liedje over been en voet waarbij ik diepe druk geef op jouw lijf. Ik voel je zinken en ontspannen onder mijn handen. Je pakt mijn handen en legt ze op je hoofd terwijl je tegen me aan gaat hangen. Ik zing een liedje over jouw hoofd terwijl ik ook daar diepe druk geef. Je zakt en ontspant steeds meer in je lijf. We eindigen met zingen over je voeten terwijl ik daar druk geef en jij mee begint te zingen. Lees meer.......

Vaak krijgen wij kinderen in de les waarvan het lijkt alsof ze niet meedoen. Niet elk kind maakt direct oogcontact, kinderen blijven niet altijd zitten in de kring, pakken letterlijke afstand van ons en de groep en draaien soms letterlijk weg van de groep. Als je als leek door een raam zou kijken zie je een groep waarin één kind of meerdere kinderen niet meedoen, het niet leuk lijken te vinden of niet betrokken zijn. Schijn bedriegt…. ik neem je even mee.

Hij staat achter in het leslokaal, in een hoek, te wiegen met zijn lijf. Een grote jongen. We kennen hem al van vorige projecten waar hij de ruimte uit rende zodra mijn collega saxofoon begon te spelen. De prikkels waren nieuw en werden hem direct te veel. Vandaag blijft hij staan, op afstand, met zijn gezicht Lees meer.......

Ze is doof en blind, deze kleine Vlinder. Als we binnen komen neemt ze afstand, haar hele lijfje gespannen voor wat er komt. Al haar zintuigen nemen waar dat er iets anders dan anders is in haar veilige ruimte. Wanneer Hein, mijn collega begint te spelen op zijn tenor saxofoon plakt Vlinder zich tegen de muur. Haar wang , haar handen en de zijkant van haar lijf.
Eerst met grote afstand, maar naarmate het lied vordert komt ze via de muur steeds dichterbij ons.
Ze voelt en voelt en overstrekt haar lijf steeds naar achteren terwijl ze geluid maakt om te verwerken wat er aan prikkels op haar afkomt.
Lees meer.......

Handpoppen, ik heb er niets mee. Ik vind het niet prettig om ze in te zetten tijdens mijn lessen en sessies. Zeker kinderen met moeite met contact name maken contact met de pop en niet meer met de mens. Sommige kinderen vinden de pop ook heel eng. Contact maken wordt hierdoor een drempel of kinderen sluiten zich helemaal af, omdat het onveilig voelt. Kortom, mij niet gezien met zo’n pop!

Een jaar geleden volgde ik de cursus B.I.M. , beleving in muziek. Het ging hier kort gezegd om muziekbeleving door de inzet van verschillende zintuigen. Hierbij werd veel concreet Lees meer.......

Veel kinderen waar ik mee werk hebben een diagnose, zware woorden over hun beperkingen. Woorden die heel erg nodig zijn om de juiste hulp te ontvangen. Gezien mijn achtergrond als logopedist informeerde ik in de beginjaren van project (H)oorsax nog wel eens naar de achtergrond van kinderen, met name of er nog iets was waar we rekening mee moesten houden. Inmiddels heb ik geleerd dat het er niet toe doet, dat het juist fijner is niets te weten en in het moment te kijken wat zich aandient. Dat geeft namelijk veel meer ruimte voor het ontstaan van mooie momenten. We volgen het kind in wat het op dat moment nodig Lees meer.......

We maakten kennis met Bart. Na de zomervakantie gaat hij naar het VWO. Een slimme jongen met een grote woordenschat. Hij heeft autisme, heeft hierdoor veel behoefte an structuur en is prikkelgevoelig We zagen hem blij worden van saxofoon spelen, maar ook worstelen met de hoeveelheid prikkels. " ik denk dat ik de saxofoon voorgoed moet neerleggen, het is hopeloos", zei hij met de tranen in zijn ogen. Hij wilde zo graag Toch ging hij weer vol goede moed an de slag te als duidelik was wat we verwachten, of als hij zelf de touwtjes in handen mocht nemen. De laatste les werkten we Lees meer.......

Beste ouder,

Via u willen wij heel graag uw zoon bedanken voor de geweldige bijdrage aan ons project. Hij kwam met een smile binnen en die is niet meer weggegaan. Na een blokfluit te hebben vastgehouden wees hij op het plaatje van een saxofoon. Was dat nu toevallig dat wij er daarvan 30 bij ons hadden! Hij heeft de sax opgepakt en niet meer losgelaten. Speelde direct tonen en voor hem maakte het niet uit dat er een blokfluit mondstuk op de sax zat. Nee, uw zoon speelde de sterren van de hemel. Toen hij ontdekte dat er ook nog een box was waar geluid uit kwam is Lees meer.......