Handpoppen, ik heb er niets mee. Ik vind het niet prettig om ze in te zetten tijdens mijn lessen en sessies. Zeker kinderen met moeite met contact name maken contact met de pop en niet meer met de mens. Sommige kinderen vinden de pop ook heel eng. Contact maken wordt hierdoor een drempel of kinderen sluiten zich helemaal af, omdat het onveilig voelt.
Kortom, mij niet gezien met zo’n pop!

Een jaar geleden volgde ik de cursus B.I.M. , beleving in muziek. Het ging hier kort gezegd om muziekbeleving door de inzet van verschillende zintuigen. Hierbij werd veel concreet materiaal gebruikt. Ik werd aan het denken gezet door een onderdeel waarbij een bal rollend over het lijf werd bewogen. De diepe druk die daardoor ontstond ervaarde ik zelf als heel prettig. Na het beleven van muziek op deze manier voelde ik mijn lijf ook extra goed en was ik meer alert voor de informatie die daarna volgde.

Omdat de voorwerpen bij B.I.M gekoppeld zijn aan specifieke muziek ben ik gaan zoeken naar iets anders waarmee ik diepe druk kon geven op eigen zang of live muziek. Bij een bezoekje aan de stad keek handpop slak mij vriendelijk aan vanuit een etalage. Over het algemeen vind ik slakken dus echt een beetje vies, ze eten mijn planten op en heel vaak presteer ik het om erop te gaan staan. Dat laatste echt per ongeluk overigens. Deze slak was echter anders. Hij was zacht, niet eng en had een geweldig huisje op zijn rug waar hij zich in kon terugtrekken. Dat betekende dat de slak ook heel langzaam geïntroduceerd kon worden, passend bij de verwerking van de doelgroep waar ik mee werk. De slak springt niet, is langzaam en kan dus heel voorspelbaar over het lijf kruipen. Voor ik het wist stond ik bij de kassa en had ik mijn eerste handpop aangeschaft. Wat ik daar in de winkel al zag en voelde bleek in de praktijk nog veel leuker en spectaculairder ook.

Kinderen worden blij van deze slak. Door een duidelijke op en afbouw van dit lesonderdeel is het veilig en blijft er opening voor contact. De muziek wordt beleefd doordat de slak over het lijf beweegt. De kinderen worden over het algemeen ook alert door de diepe druk en het nieuwe van een slak op hun lijf. Hoe de slak kruipt is afhankelijk van elk individu waardoor het altijd aansluit.
Waar andere handpoppen soms de communicatie in de weg zaten is dat hier juist niet het geval. Kinderen gaan erin op, maar delen vervolgens hun plezier verbaal of nonverbaal met leerkrachten, begeleiders of met mij/ons.
Wanneer de slak eenmaal bekend is wordt er in volgende keren vaak om gevraagd door de kinderen.
Ik ben inmiddels een klein beetje verliefd op mijn slak. Waar handpoppen nog steeds mijn voorkeur niet hebben is er eentje die de uitzondering mag zijn op deze regel.
Welverdiend!

Lees nog meer blogs..........