Je bent zo moe kleine man. Zo moe als ik binnenkom. Ineengedoken hang je op je stoel. Jullie zijn net verhuisd en vanmorgen heb je drie uur therapie gehad. Huilerig ben je en meer afgesloten dan ik je inmiddels heb gezien.
Na mijn hallo liedje ren je naar je slaapkamer. Ik volg je samen met je mama. In jouw kamertje lig je over twee stoelen. Ik zing zacht een liedje over been en voet waarbij ik diepe druk geef op jouw lijf.
Ik voel je zinken en ontspannen onder mijn handen. Je pakt mijn handen en legt ze op je hoofd terwijl je tegen me aan gaat hangen. Ik zing een liedje over jouw hoofd terwijl ik ook daar diepe druk geef. Je zakt en ontspant steeds meer in je lijf. We eindigen met zingen over je voeten terwijl ik daar druk geef en jij mee begint te zingen.

Je loopt naar de woonkamer en ik pak mijn handpop slak erbij. Ik zing een liedje over hoe langzaam de slak gaat terwijl ik de slak met druk laat kruipen over jouw uitgestoken armen. Je stopt jouw vingers steeds in de slak en we roepen aaah en hap. Jij imiteert hap als de mond van de slak dicht gaat. Daarna zingen we over de haas die supersnel door de kamer gaat en verdwijnt onder een tafel.

Jij rent uitgelaten door de ruimte mij continue volgend met je ogen. Als de haas verstopt sta je stil en oefenen we het gebaar “weg” en proberen we de haas te roepen om hem in beweging te krijgen. Je hebt er lol in, ik zie het aan je ogen en hoor het aan je enthousiaste kreten. Het is ontroerend te zien hoe we door je te volgen in je behoefte jouw wereld hebben kunnen openen om zo deze interactie en beurtwisseling aan te kunnen gaan. Wat een plezier ontstaat en wat laat jij mooi initiatief zien in gebaar en gesproken woord om de haas onder de tafel uit te lokken. Jouw mama en ik hebben lol en zien het allebei. Je vult de hele kamer met jouw vreugde. Natuurlijk herhalen wij dit spel een hele tijd tot ik zie dat je even tijd nodig hebt om te reguleren.

Als je bij je mama op schoot zit spelen we samen op de kalimba. Uit vorige sessies weten we dat dit het instrument is wat jou ontspant. Als afsluiter zingen we nog een wiegeliedje. Omdat jij opstaat en je armen aanbiedt zingen we het staand , handen vast en heen en weer deinend.

Ik ben weer onder de indruk van deze sessie Hoe groot is het effect als een kind de tijd krijgt om te reguleren en voorwaarden te scheppen. En die sleutel tot voorwaarden komt niet uit een boek. Het is geen theorie. Het zoeken en vinden is een combinatie van observatie en intuïtie. Wat een beloning voor iedereen als die twee gecombineerd worden. De sleutel tot contact en initiatief. Ik geniet lekker na in de trein terug, op naar een volgende sessie muziek aan huis.

Lees nog meer blogs..........